Op vijf november 1985 stonden The Long Ryders in ’t Stuk in Leuven, 34 jaar na dit laatste optreden in België, komt de Amerikaanse band hun laatste album “Psychedelic Country Soul” (2019) voorstellen in De Zwerver. Veel hebben ze nooit opgetreden in België dus was het bang afwachten wat de publieke opkomst zou zijn, al bij al viel deze best mee voor een band die meer dan dertig jaar geleden hun laatste album uitbracht.

The Long Ryders zijn één van de bands die begin jaren tachtig tot de The Paisley Underground scene van Los Angeles behoorden. In tegenstelling tot andere bands uit deze beweging (Green On Red, The Dream Syndicate) zaten er weinig of geen psychedelische elementen in hun muziek. Met een geluid dat vooral beïnvloed werd door The Byrds en Gram Parsons brachten ze een unieke combinatie van rock en country, de voorloper van wat we nu als ‘alt country’ kennen. Waar hun eerste opnames, de EP “10-5-60” (1983) nog een sterk garagerock geluid laat horen waren de opvolgers “Native Sons” (1984) en “State Of Our Union” (1985) meer beïnvloed door country en folkrock. De albums leverden lovende reviews op in de pers en succes bleef dan ook niet uit. “Looking For Lewis And Clark” werd zowaar een hitje in Groot-Brittannië en de NRBQ-cover “I Want You Bad” uit hun derde album “Two Fisted-Tales” (1987) deed hetzelfde in de US.

De band werd gevraagd om in het voorprogramma van U2’s “Joshua Tree” tour te spelen, een unieke gelegenheid om een stap hogerop te zetten, doch het vele toeren eiste zijn tol en in plaats van een succesvolle band te worden ging men in 1987 uiteen. Vanaf 2004 begon de band sporadisch terug reünieconcerten te geven. In 2017 kregen ze de kans om in de studio van rap icoon Dr. Dre een dertigtal nieuwe songs op te nemen. Een deel van die nummers belandde op het dit jaar verschenen “Psychedelic Country Soul”, 32 jaar na hun laatste album is het een triomfantelijke terugkeer van de ‘Americana’ pioniers geworden.

Frontman Sid Griffin was duidelijk tevreden dat hij niet voor een lege zaal moest spelen, gelukkig was het toch al wat ouder publiek de band nog niet vergeten. Het rockende “Gunslinger Man” mag aftrappen en met “Sweet Mental Revenge” en “Stitch In Time” krijgen we nog twee essentiële oudjes te horen. The Long Ryders spelen nog steeds in dezelfde bezetting als destijds, Sid Griffin (zang, gitaar, harmonica), Stephen McCarthy (gitaar, zang), Tom Stevens (bas) en drummer Greg Sowders. Helaas moest drummer Sowders voor deze Europese tour de optredens op het vasteland schrappen wegens een vaste job als A&R-man bij Warner Chappell, hij werd vervangen door Simon Hancock. De sterkte van de band is zeker dat het niet alleen prima muzikanten zijn maar elk van hen ook een begenadigd songschrijver en zanger is. Of het nu Stephen McCarthy met zijn breekbare, emotionele stem is of Griffin met zijn no-nonsens rockgeluid, elk nummer krijgt zijn eigen invulling. Tom Stevens zingt met zijn krachtige stem zijn zelfgeschreven “Stitch In Time”, en de samenzang tussen Tom en Stephen in “Gonna Make It Real” geeft het nummer een mooi warm geluid mee. Frontman Sid Griffin maakt het soms wat te bont als hij bij een veelvuldige rondbeweging wat kabels uittrekt, of wat laat invalt met zijn mondharmonica, de intro van “Molly Somebody” verkeerd inschat, hij heeft er in elk geval wel plezier in. Hoe spreek je de naam van dit dorp uit wil hij weten, Leffinge verstaat hij wel niet echt goed, denkt dat het ‘laughing me’ is, jaja lach er maar eens mee!!!

Op het programma horen we verder nog stevige rock and roll in “State Of My Union”, met knappe gitaarsolo’s van McCarthy en Griffin, “Bear In The Woods”, de eerste single van het nieuw opgenomen materiaal uitgebracht in 2017 en de toch wel knappe Tom Petty-cover “Walls” met op het album backing vocals van hun Paisley Underground vriendinnen The Bangles. Tom Petty zou de band destijds twee keer live aan het werk gezien hebben daarom dit eerbetoon. Het rustige “Bells Of August” wordt gezongen door bassist Tom Stevens die zijn bas ditmaal verruild heeft met de gitaar van McCarthy wederom beklijvend samenzang met aangrijpende gitaarsolo. Het publiek geniet van dit oud en nieuw materiaal gespeeld door een band die er echt plezier in heeft, nee het was niet perfect maar wel doorleefd. Leuke afsluiters zijn “Southside Of The Story” een nummer dat evengoed van The Clash had kunnen zijn, spek naar Griffin zijn bek en “Lights Of Downtown” een meezinger geschreven en gezongen door gitarist Stephen McCarthy. De band komt nog opdraven voor twee bisnummers, “Capturing The Flag” en het succesnummer “Looking For Lewis And Clark” uitbundig meegezongen door het publiek dat zich zeker niet beklaagd heeft om zijn zondagavond op te offeren voor een prettig weerzien met deze getalenteerde band.

Luc Nuyts

Foto's © Sonja Schepers